Przypomnijmy, że w zeszłym roku w wyniku siódmej miejskiej kwesty udało się zebrać 8 123,57 zł. Dzięki zebranym pieniądzom i zaangażowaniu wielu osób w ostatnich dniach wyremontowaliśmy nagrobek powstańca styczniowego – Ludwika Szablikowskiego (15.08.1839 – 8.09.1925). Serdecznie dziękujemy wszystkim Wam za wsparcie ostatniej zbiórki!
To kolejny nagrobek, który udało się uratować. Ze środków z poprzednich zbiórek przeprowadzonych w 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020 roku odnowiliśmy już łącznie jedenaście nagrobków: kaprala Stanisława Wójkiewicza, starszego sierżanta Stefana Kaczmarka, kaprala Jana Jasińskiego, chorążego Jana Dalmanowskiego, porucznika Jana Mańko, sierżanta Aleksa Złotowicza, strzelca Berezy Wasyla – wszyscy wymienieni to żołnierze wrzesińskiego 68. pułku piechoty, nagrobek Stanisława Stanisławskiego – żołnierza 9. samodzielnego batalionu łączności z Brześcia nad Bugiem, ogniomistrza Józefa Bednarowicza, nagrobek powstańca styczniowego – Jana Krzywdzińskiego oraz nagrobek powstańca wielkopolskiego – Stanisława Węglewskiego.
Razem w wyniku siedmiu miejskich kwest odnowiliśmy dwanaście grobów. Dzięki temu pamięć o tych żołnierzach i powstańcach przetrwa kolejne lata.
Już teraz zapowiadamy, że w tym roku również będziemy kwestować (ósmy raz!) i remontować kolejne groby żołnierzy i powstańców.
Poniżej można przeczytać biogram Ludwika Szablikowskiego:
Ludwik Szablikowski – Uczestnik powstania styczniowego. Ur. 15 sierpnia 1839 roku we Wrześni, gdzie terminował w zawodzie szewskim. W 1863 zgłosił się ochotniczo do oddziału powstańczego organizowanego przez Francuza Younga de Blankenheima, który 23 kwietnia przeprowadził przez granicę pod Strzałkowem ok. 1 tys. żołnierzy. 29 kwietnia 1863 roku wziął udział w bitwie pod Brdowem, zakończonej klęską i śmiercią dowódcy. Po powstaniu wrócił do swego zawodu. W Polsce Odrodzonej był honorowym członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków, żywym symbolem dążeń niepodległościowych narodu, uczestnikiem wielu spotkań, zwłaszcza z młodzieżą. Był kawalerem najwyższych odznaczeń i orderów. Jego żoną była Elżbieta Malicka i miał z nią sześcioro dzieci. Zmarł 8 września 1925 roku we Wrześni i został pochowany z honorami na Cmentarzu Parafialnym. [źródło: Wrzesiński Słownik Biograficzny – biogram przygotowany przez Wiesława Kubiaka]
